Kowalstwo artystyczne jest sztuką tworzenia. Przeważnie, w zakresie sztuki użytkowej, a więc dotyczy wytwarzania elementów budowlanych, wyposażenia wnętrz itp. opartego na technologiach plastycznej obróbki stali. Jest działalnością bardzo silnie związaną z tradycją starego rzemiosła. Należy mieć jednak świadomość, że zmieniły się czasy i zmieniła się technologia. Obecnie kowal nie ma potrzeby wykuwania prętów o pożądanym przekroju, może bez problemu zakupić odpowiednie profile produkowane w szerokim asortymencie przez huty.

Tak więc to co dawniej było koniecznością teraz ma na celu zdobienie wyrobu i upodobnianie go do starych wzorów. A sztuką jest wykonanie tego w taki sposób aby stworzyć przedmiot piękny, podporządkowany przyjętej myśli artystycznej. Nawet, jeżeli mamy do czynienia z wzornictwem prostym i oszczędnym.

Dziedziną pokrewną jest metaloplastyka. Z uwagi na przekształcenia wzorów i zmiany w technologii bardzo często trudno postawić wyraźną granicę pomiędzy kowalstwem a metaloplastyką. Ta ostatnia bywa nieraz stawiana niejako na drugim miejscu, podczas gdy wiele ze współczesnych technologii kowalskich ma charakter raczej metaloplastyki, co w niczym nie ujmuje wartości wyrobów.  Bez porównania korzystniej prezentuje się wyrób wykonany technologią solidnej metaloplastyki niż tandetnego kowalstwa.

A skoro już o tandecie mowa to warto pamiętać, że określenie „wyrób kuty” nie definiuje wszystkiego co powinniśmy wiedzieć. Jest bardzo często nadużywane dla podniesienia rangi oferowanego klientowi produktu. O randze wyrobu kutego decyduje przede wszystkim jego kompozycja i zastosowanie technik wykonania pasujących do przyjętego wzoru, a nie podbarwione nazewnictwo czy zastosowanie dużej ilości zdobnych detali złożonych bez ładu i składu tworzące kiczowaty natłok.

Pamiętajmy, że powszechne dosyć skojarzenie kowalstwa artystycznego z ciężkim, przeładowanym wzornictwem wynika z nasycenia rynku produktami o niskich walorach estetycznych nie podpartych wykwalifikowanym projektowaniem.